به رهبری چریک های فدائی خلق ایران

نامه علنی:

به رهبری چریک های فدائی خلق ایران

باطلاع میرساند دیروز هشتم فوریه از طریق اتاق پالتالک، حوالی ساعت هشت شب با آیدی رسمی وارد اتاق این جریان شدم. بعد از نوشتن سلام در اتاق که تعداد حاضرین تخمینأ به ۳۵ نفر می رسید و البته عمومأ افراد با اسامی ناشناخته، دو لینک را یعنی  آدرس وب سایت "افق چپ انقلابی" و آدرس یوتیوب آنرا به اتاق زدم، تا اگر احیانأ کسی علاقه داشت بتواند از مطالب آن استفاده نماید. بعد از درج این دو آدرس بلافاصله مورد عنایت مسئولین اتاق قرار گرفته، از اتاق اخراج شدم. اول تصور کردم شاید مشکل تکنیکی باشد که از اتاق بیرون افتادم، اما پیام پالتالک روی صفحه مانیتور کامپیوتر این تصور باطل را اصلاح کرد و بانس مرا توسط ادمین متذکر شد. به ادمین اتاق "بهمن ۴۹ " پیام خصوصی دادم تا دلیل اینکار را جویا گردم، پیامگیر ایشان بسته بود، ناچارأ به فردی بنام جهان عزیزیان پیام دادم. ایشان در پاسخ نوشتند «من شما را برمی گرانم ولی علتش را نمی دونم»، ولی بدلیل اهمیت موضوع، به وی پاسخ دادم چرائی این مسئله مهمتر از برگشت دوباره ی من به اتاق است. لذا از پذیرش دعوت مجدد خودداری کردم. اما لحظاتی از مسئله نگذشته بود که دوستی تلفن کرد و گفت در اتاق علیه شما عده ای تخریبات راه انداخته اند و به شما انگ اکثریتی و توده ای می زنند. از وی درخواست کردم کپی نوشته های اتاق را برای من بفرستد. با ملاحظه ی تکست های اتاق متوجه شدم عده ای ارازل و اوباش از جمله سلطنت طلب لمپنی با اسم "رخ ۴۹ "، و سکوت معنادار گردانندگان اتاق، که به نوعی دیوار امنیتی برای هتاکان و لجن پراکنان فراهم ساخته بودند، فضائی که از تسکست های اتاق بوضوح می توان مشاهده نمود، وجود رابطه بین مسئولین اتاق و صحنه گردانان پشت صحنه، با لجن پراکنان را بیش از پیش تقویت کرد. این تخریبات سازمان یافته و هماهنگ صرفأ به اتاق پالتالک محدود نشد، بلکه عناصر بانام و بی نامی که ظاهرأ هوادار جریان شما هستند، در فیسبوک تلاش کردند به رفتارهای حیوانیِ اتاق پرده استتار بکشند، و از موضع حق به جانب مرا متهم کنند که گویا دنبال جنجال هستم و یا قصد مطرح کردن خود را دارم.! خوشبختانه بنا به باور و ادبیاتی که در آن رشد یافته ام، هرگز به ذهنم خطور نکرده است که گویا "دفاع از کرامت انسانی، وسیله ای است برای جنجال آفرینی و یا کسب اعتبار."! روشن است وقتی نادانی جای آگاهی و شور جای شعور را میگیرد، آنوقت همه چیز وارونه می شود، همانطور که این افراد متصورند.

بصراحت بگویم، کسانی که دیروز دست به هتک حرمت انسانی زدند و بی مهابا اتهام اکثریتی و توده ای بر من وارد کردند، دقیقأ همان اعمالی را مرتکب شدند که جمهوری اسلامی با همان شیوه ها در سی و اند سال گذشته دست به جنایت و کشتار زده است. این اعمال کثیف مرا به یاد دورانی انداخت که حامیان خمینی در بهبوحه قیام بطور روزمره مرتکب می شدند، همان اوباشی که وقتی می خواستند شخصی را از میان بردارند و یا با وی تسویه حساب کنند، کافی بود در خیابان داد بزنند آهای ساواکی را بگیرید، گفتن ساواکی همان و مثله کردن آن فرد در خیابان و در جلوی دید همگان بوسیله ساتور و قمه و قداره همانا. شناعتی که دیگر جنایت حساب نمی شد، بلکه جزء ارزشهائی انقلابی شده بود. فالانژهائی که بعد ها به جانیان زبر دست رژیم تبدیل شدند و در راس کمیته ها و سپاه و اطلاعات قرار گرفتند. و آن جنایات خونبار تاریخی را بر علیه کمونیست ها و مبارزین مرتکب شدند. 

حال با این ذکر مختصر خواهان پاسخ رسمی رهبری چریک های فدائی خلق نسبت به مسائل دیروز هستم. این مسئولیت از آنجا بر عهده شماست که تمام این اتفاقات در اتاق شما روی داده است، و در ثانی کسانی که اتاق شما را اداره می کردند، عضوء سازمان شما هستند، بنابرین مسئولیت اصلی بر شما بر می گردد. این افراد با وجود تمام امکانات تکنیکی می توانستند حداقل جلوی داعشیانی که بر علیه من بسیج شده بودند، بگیرند و یا رسمأ به من اطلاع دهند، جلسه ای که بنام سیاهکل برگزار شده است، فقط اعضاء و هواداران این سازمان حق حضور دارند. بدینوسیله من هم اعتبار و شخصیت خود را به صرف حضور در این اتاق پالتالکی وجه المصالحه ی مشتی هرزه نویس و عوامل سرکوبی که در انجا حضور یافته بودند، نمی کردم. در ضمن از آنجائیکه مسائل دیروز بطور علنی و در حضور اعضاء شما در اتاق اتفاق افتاده است، دیگر لزومی نبود مسئله را خصوصی به شما اطلاع دهم.

کپی تکست اتاق و پیام بانس ضمیمه گردید 

روزبه کوراغلی

دوشنبه نهم فوریه ۲۰۱۵