 |
سالروز ترور رزا لوکزامبورگ
بدست یونکرهای آلمانی پروسی
یا
سالروز رئیس جمهور اکراین |
رحیم کریمیان
جنگ
جهانی اول که از سوی بورژوازی انحصاری آلمان و یونکر های پروسی ایجاد شده بود،
مردم را به پرتگاه فلاکت ملی سوق داد.(مثل جنگ ایران و عراق) این جنگ برای مردم
آلمان بسیار گران تمام شد. میلیون هها نفر جان خود را از دست دادند وچند میلیون
ناقص العضو و مفقود الاثر شدند. قحطی و گرسنگی بر کشور استیلا یافت و فقر و بیماری
بیداد می کرد. نارضائی مردم در اثر طولانی شدن جنگ، بی وقفه بالا رفت و انفجار
انقلابی فرارسید.
انقلاب
ضرورت پایان دادن به جنگ را عملا و آشکارا نشان داد. خبر پیروزی انقلابی کارگران و
دهقانان روسیه و اعلام پایان بخشیدن به جنگ از سوی بلشویسم و از زبان لنین یکی از
رهبران هشیار و نظریه پرداز انقلابی برای استقرار صلح، کارگران آلمان را برای
مبارزه در راه صلح تشویق و تهییج کرد و تظاهرات علیه جنگ در جبهه ها ی مختلف در
اثر مشخص شدن شکست قریب الوقوع ارتش آلمان بالا گرفت. موج اعتصابات در آلمان گونه
ای بیسابقه به خود گرفت و به شدت گسترش پیدا نمود و عقاید انقلابی، به جبهه های
جنگ نیز روسوخ کرد. ...... و در نتیجه در آلمان
شعار "حاکمیت در دست
شوراها...." ی بلشویکها از جانب گروههای سیاسی و کارگری آلمان پذیرفته شد و
نیز بسرعت در این کشور و سایر کشورهای اروپا، امریکا ، و بعد در آرژانتین و غیره
اشاعه یافت.
زحمتکشان
آلمان در انتظار دگرگونی های عمیق اجتماعی و در عین حال خواستار صلح و الغای سلطنت
در آلمان بودند و سرانجام در نوامبر 1918 انقلاب بورژوا دموکراتیک در این کشور
بوقوع پیوست.
رهبران
راست سوسیال دموکراسی مانند " Ebert" و "شاید من " تمام سعی خود را برای رهائی سلطنت
صرف می کردند و بیهوده نبود که آنها در میان بخشی از کارگران آلمان با القاب
"سوسیالیست های قیصری" یا "طولانی کنندگان جنگ " شهرت یافته
بودند. گردانندگان سانتریست حزب سوسیال دموکرات آلمان مانند "کائوتسکی "
و " Haase" با قطع رابطه با سوسیال دموکرات های راست و بد نام، که از
سیاست های شوینیستی پیروی می نمودند، فاصله گرفتند تا از این طریق راه را برای
رخنه در سازمانهای سیاسی و جنبش کارگری باز نمایند. بیک معنی این مانور آنها به
منظور جلوگیری از اعتلای آگاهی و روحیه انقلابی کارگران صورت می گرفت، و کارگران
نیز که نیروی اساسی حزب بودند، اشتباها وارد این جریان فاسدی شدند که زیر نام
سوسیال دموکرات، ماهیت حقیقی خود را پنهان کرده بود. شوربختنانه رهبران
"اسپارتاکها" به این امید که حزب را از نفوذ سانترییستها بیرون آورند،
به آن حزب پیوسته بودند و بدین ترتیب می خواستند با مبارزه در داخل حزب به خواسته
های خود جامه عمل بپوشانند. آنها و حتی سوسیال دموکراتهای چپ از درک این مسئله
غافل بودند. و نیز رهنمود های لنین را فراموش کرده بودند که می گفت:
"
برای رسیدن به هدف، قطع ارتباط با اپورتونیستها که در زیر ماسک دفاع از منافع
تاریخی پرولتاریا، به منافع این طبقه خیانت می کنند، ضروری است" نقل بمعنی از
قطعنامه ی لنین در مقابل انترناسیونال دوم.
سردمداران
سوسیال دموکرات تمام دستگاههای دولت سابق را دست نخورده نگاهداشتند. ابرت دور از
انظار عمومی و پنهانی با فرمانده کل قوا نظامی آلمان برای مبارزه با انقلاب و
بلشویسم متحد شد و حتی برای مذاکرات دائمی یک خط تلفن مستقیم بین خودشان ایجاد
کردند. واحد های مختلف قوای نظامی توسط افسران ارشد به سوی برلین حرکت داده شد.
در
اواسط دسامبر 1918 کنگره سراسری شوراهای آلمان در برلین بر پا شد. 250 هزار نفر از
کارگران برلین به رهبری اسپارتاکیستها به نمایشات خیابانی پرداختند. آنها خواستار
تحویل حاکمیت به شوراهای کارگری و نظامی بودند . اما نمایندگان شرکت کننده در
کنگره که اکثرا از اعضای سوسیال دموکراتها ی راست بودند ، تقاضای کارگران برلین را
رد کردند. کنگره در پایان به حاکمیت قوه مقننه و مجریه رأی داد و خواستار تشکیل
مجلس موسسان شد و قطعنامه خود را به "شورای نمایندگان خلق " تقدیم داشت.
به این ترتیب رهبران ضد انقلاب سوسیال دموکراسی آلمان، طبقه کارگر را از حاکمیت
سیاسی محروم کردند. ون مجلس مؤسسان حاکمیت سیاسی بورژوازی را در فرم پارلمانی
تعیین و تثبت میکرد.
روزا لوکزامبورگ
رهبران
راست "مستقل " ها در روند انقلاب نشان دادند که از همکاران ضد انقلاب
هستند. از این رو باقی ماندن اسپارتاکیستها و آنان در یک حزب غیر ممکن می نمود.
بنابراین در 30 دسامبر 1918 کنگره مؤسسان "حزب کمونیست آلمان " در برلین
تشکیل شد . در این کنگره علاوه بر نمایندگان اسپارتاکیستها، نمایندگان گروههای
انقلابی ایالات دیگر نیز شرکت کرده بودند.
در برنامه پیشتهادی رزالوکزامبورگ به کنگره، انقلاب سوسیالیستی در آلمان، برپائی
دیکتاتوری پرولتاریا و پشتیبانی از نخستین حکومت سوسیالیستی جهان یعنی اتحاد جماهیر
شوروی پیش بینی شده بود و همچنانکه روزا لوکزامبورگ نیز متذکر شده بود، الفبای
انقلاب کارگری آلمان، تقلیدی از شوراهای کارگری و نظامی روسیه بود .
ایلغار
های ضد یهودی
از
ص 64 دفاع از انقلاب اکتبر
در
سال 1918 تا 1921 اکراین صحنه فجیع ترین و وحشیانه ترین عملیات یهودی کشی بود که پیش
از حاکمیت نازیان به خود دیده است. طبق پژوهش های "سوی حیتلمن " در این
مدت 2000 بار یهودی کشی صورت گرفته است که 1200 بار در اکراین بوده است. به نظر
این پژوهشگر 150 هزار نفر در این عملیات به قتل رسیده اند. قتل عام ها با خشونت و
ددمنشی توصیف ناپذیری انجام می گرفت:
"مردان
را تا گردن در خاک می کردند و بعد گله اسبان را از روی آنها عبور می دادند، یا
آنکه به زیر پای اسب ها می انداختند تا تکه پاره شوند. بچه ها را در برابر چشمان
پدر و مادر شان به دیوارمی کوبیدند، زن های باردار را شکنجه می دادند و جنین های
شان را می کشتند. به هزاران زن تجاوز کردند، که بر اثر آن بسیاری از آنها به جنون
گرفتار شدند.
فرماندهان
ضد انقلابی با قساوت و بی رحمی این ایلغار ها را سازماندهی می کردند. نویسنده
انگلیسی بروس لینکلن که خود مواضع ارتجاعی دارد، می نویسد :
ایلغارهای
ضد یهود ی دیگر محصول تصادفی نفرت نژادی یا مذهبی نبود، بلکه اینک با بی رحمی دقیق
و حساب شده ای به همراه تجاوزات فراوان ددمنشی لگام گسیخته و ویران گر بی حد و
مرزی انجام می گرفت. تنها ظرف یک روز در اواخر اوت 1919 سربازان سفید در شهرک
یهودی نشین کرمنچوک به 350 زن تجاوز کردند، حتی به زنهای باردار، آنها که در حال
وضع حمل در بستر مرگ بودند."
طبق
تحقیقات سالو بارون طی ایلغارهائی که پتل ژورای "سوسیالیست " سازمان
داد حدود 100 هزار زن بیوه شدند و 200
هزار نفر کودک یتیم. بیش از 28 درصد خانه های یهودی نشین به آتش کشیده شدند و 10
در صد دیگر را خود ساکنین ترک گفتند."
ضد
انقلاب هم چنین از حمایت ارتش اشغال گر آلمان نیز برخوردار بود. وقتی که آنها شهر
ادسا و اطراف آنرا تصرف کردند، اطلاعیه ای انتشار دادند که در آن از جمله آمده
بود.
"بدین
وسیله به اطلاع اهالی اودسا و حومه می رسد ما به سرزمین روسیه آمده ایم تا نظم را
به این کشور برگردانیم و انگل های بلشویسم را ریشه کن کنیم .... به عنصر خرابکار
روسیه یعنی بلشویکها و پیروان شان ذره ای رحم نخواهد شد.
تنها
در یک منطقه یهودی نشین در اوت 1919 یک بار 650 نفر یهودی تیرباران شدند ....باند
های منطقه بالتیک به همدستی سربازان آـلمانی زیر فرمان گواتس در ریگا 4000 هزار
نفر را کشتند... کلچاک هنگام عقب نشینی از منطقه پرم دستور داد که هزار سرباز ارتش
سرخ را زنده بسوزانند."
15.01.2014
این نوشته از زنده یاد رفیق رحیم کریمیان از اعضاء اولیه سازمان چریک هایی فدایی خلق بپاس مبارزات ایشان امروز پانزدهم ژانویه ۲۰۲۱ مجدد باز نشر گردید.
